Mandy's Memories 3

Naar Zee


De hele dag was ik alleen. Het vrouwtje was al vroeg naar haar werk
gegaan. Zonde hoor, het was heel warm weer en ik had best zin om in
de tuin te gaan zitten samen met poes Alma. Zij komt ook altijd heel
vroeg haar mandje uit. Poes Tia niet, die hoor je de hele nacht
spoken. Tegen de ochtend nadat ze haar eten geserveerd heeft
gekregen gaat ze slapen. Dan zie je haar de hele dag niet meer. Het
is een zeer gereserveerd beest.
Poes Alma is heel anders, die is pittig, wel al op leeftijd, maar goed
bij de tijd. Ze loopt een beetje raar en haar kop staat ook scheef
maar dat komt om dat zij ziek is geweest. Desondanks kan je goed
met haar spelen. Als je heerlijk in de vroege ochtend zon zit, hoor je
de vogels heel mooi fluiten, je voelt je dan zo warm en gelukkig
worden van binnen.
Onze buurvrouw is ook altijd vroeg wakker. Meestal is ze dan ook in
de tuin met haar hondje (kim). Altijd komt ze mij even goedemorgen
gedag zeggen, mocht ze het vergeten dan roep ik haar. De dag ging
voorbij met doezelen en slapen, wat kan je anders doen met die
warmte. Gelukkig is morgen het vrouwtje niet naar haar werk, dan
kunnen wij weer van die heerlijke ochtend rust genieten.
Drie uur was het. Hoera! De sleutel in het slot. Ze is weer thuis.
Meten even naar buiten," Niet zo ver hoor" zei het vrouwtje want
het is veel te heet en het is niet goed om lang in die erge warmte te
lopen. Even mopperende ik, de hele dag binnen en nu ook nog een klein
stukje, maar toen ik buiten kwam begreep ik wat ze bedoelde. Niet
te harde zo heet. M'n tong hing op de stoep al uit m'n bek van de
warmte, zo heet was het.
Vlug dan maar. Thuis gekomen, heerlijk in de tuin gezeten, thee
gedronken met een koekje (ik heb eigen koekjes).
Het was vijf uur toen de brievenbus klepperde. Het was Maud het
buurmeisje." Gaan jullie mee naar het strand" schreeuwde zij door de

brievenbus. " Dat is oké" zei het vrouwtje, wanneer gaan jullie weg?
Nu meteen, pappa komt eraan. "Goed we komen" riep ze terug.
Wauw! Naar het strand, dacht ik. Is dat niet dat grote water met
een heleboel zand? Vroeg ik mij af. Op m'n wenken werd ik bediend
en kreeg meteen antwoord. "Leuk hé mandy", kan je het je nog
herinneren. We zijn ook nog naar het strand geweest met hond Kees.
Heb ik het toch goed onthouden wat strand en zee was. De buurman
was inmiddels gearriveerd. Even zijn kantoor kloffie uit, korte broek
aan en weg. Eten deden we onderweg, in de Mac Drive. Niet dat er
iets voor mij bij zal zijn. Honden mogen namelijk de BIG MAC en
hamburger bij Mac Donald niet hebben. tAaar er zal beslist wel iets
stiekem in mijn bek worden gestopt door Yanhte en Maud. We gaan
dit opeten in de auto. Na een aantal kilometers te hebben gereden,
was daar Mac Donald.
Wie moet wat! De bestelling werd opgegeven door een zwart gat met
een gaasje er voor waar een stem uit kan. We moesten even door
rijden betalen bij het ene gat en uit een ander gat uit de muur kwam
het eten. Burgers, patat, melk en ander soort eten wat ik niet ken. I k
het goed gedacht, even later een patatje van de buurman, stukje
vlees van de buurvrouw en van de kinderen kreeg ik ook patatten.
Lekker hoor! Nog weer even verder rijden, en ja hoor we waren bij de
zee.
Met alle goede wil van de wereld zag ik de zee nog niet. Nog even een
stukje lopen mandy en dan zie je de zee vanzelf, en ja hoor daar was
het water. En een heleboel zand ervoor.
Het is wel overweldigend hoor zoveel zand. Eerst moest ik het even
rustig in mij opnemen. De kinderen deden hun schoen uit en renden
meteen het water in. Rustig hoor mandy je hoeft niet meteen de zee
in te rennen zei het vrouwtje. Kijk eest maar even de kat uit de
boom. Die uitdrukking begreep ik niet, maar ik kan het altijd later
vragen wat dat betekent. Na wat heen en weer gedrenteld te hebben,
keek het vrouwtje me vragend aan, ga je mee?

Een twee drie daar gingen we. Niet zo erg ver in zee want ik wil nog
wel steeds grond onder mijn pootjes voelen. Honden kunnen altijd
zwemmen zonder dat ze les hebben gehad. Het was heerlijk, na zo' n
warme dag met je pootje in het water. Jammer dat we niet
dichterbij woonden dan konden we elke dag.
Er waren heel veel honden. Ook hele grote. Angstig bleef ik kijken
waar ze speelde. Dat zijn bloedhonden hoorde ik het vrouwtje zeggen
tegen de buurvrouw. Nou we moeten maar even uit de buurt blijven.
Er kon niets met mij gebeuren want er waren veel vertrouwde mensen
om mij heen. Maar toch ik vertrouwde het niet. Waarschijnlijk
hadden die grote honden gezien dat ik bang voor hen was. Ze rende
plotseling op mij af. Gillend van ellende riep ik om hulp. Meteen kwam
de buurvrouw en het bazinnetje van die grote honden aan rennen om
mij te helpen. Ze hielden niet meteen op hoor! Met veel geraas en
getier zijn ze opgehouden met vechten. Kapot was ik van de schrik.
I n de armen van de buurvrouw ben ik naar de handdoek gegaan waar
de buurman opzat. Het vrouwtje is nodig heel boos geworden op die
baas van die honden, het is toch geen manier als je niet te
vertrouwen bent om dan zomaar los te lopen op het strand of waar
dan ook!
In een schok toestand ben ik op de handdoek blijven zitten dicht
tegen de buurman aan geklemd. ^Aaar ik zat onder het zand en was
drijfnat, vreselijk gevoel was dat. Hij vond zo'n natte hond die in
paniek was helemaal niet prettig. I k raakte toen helemaal in de war.
Wat was dat nou? Troost zoekt bij een sterke man die voor mij op
kan komen en mij kan verdedigen! Omdat ik zo vies was moet hij me
niet? Door die ervaring ging ik helemaal bibberen. Huilen kon ik al
niet meer van de schrik. En nu dit ook nog! Radeloos van verdriet en
angst ben ik getroost door heet vrouwtje en de buurvrouw. Het was
wel duidelijk dat vrouwen meer verstand hebben van een dier in nood
als een man. Ondertussen kwam de baas van die grote hinden zijn
excuus aanbieden. Daar het ik wat aan, hij het beter op zijn honden
moeten letten. Langzaam verdween het bibberen, ik probeerde nog
Q

even bij de buurman te gaan zitten, maar het was geen succes. Die
grote honden gingen gauw weg. De ergste angst was verdwenen. I k
hoorde het vrouwtje zeggen, mandy moet straks toch nog even de
zee in. Waarom, dacht ik. Anders zou ik bang blijven. Gelijk hadden
ze wat die kans zit er dik in.
Tweemaal ben ik nog de zee in geweest. Toen ik met mijn pootje in de
zee stond voelde je zo de angst uit mijn lijf glijden. Vrouwtje het
gelijk, meteen weer de zee in. Steeds kwam ik er natuurlijk erg nat
en zanderig uit. Aldoor ben ik naar de buurman toe gegaan, en heeft
hem lekker ut zitten daggen. Veel zand in zijn schoenen, graven met
mijn voorpoten, lekker over zijn hoofd heen. Net goed. Ik moest toch
ergens heen met het zand, het hij mij maar moeten helpen! Zijn
gezicht stond op onweer. Eigenschuld!
De kinderen vermaakten zich uitstekend. Heel veel kuilen graven in
het zand, emmertjes water halen uit de zee. Vrouwtje heeft heerlijk
liggen rollen in het zand heen en terug ze werd er duizelig van, Maud
hielp haar om en om te rollen. Met haar kleine armpjes duwde ze in
vollekracht vooruit. Geinig hoor. Het werd tijd om naar huis te gaan.
Vol van indrukken, emoties gingen we huiswaarts. Mijn haren zaten
vol met zand en waren vies geworden van het zeewater. Zoutwater is
niet goed voor je haren, morgen maar goed onder de douche, zei het
vrouwtje. Nu dat zien we morgen wel weer. Nu slapen.